SCENARIUSZ ZAJĘC Z ZAKRESU AKTYWNEJ TURYSTYKI
TEMAT: Ruch to zdrowie – zabawy ruchowe w lesie.
DATA: 10.03.2014r
UCZESTNICY ZAJĘĆ: wychowankowie niepełnosprawni intelektualnie w stopniu
umiarkowanym i znacznym.
CZAS ZAJĘĆ: 1 godzina
CEL OGÓLNY: Rozwijanie sprawności fizycznej poprzez stwarzanie warunków do czynnego wypoczynku.
CELE SZCZEGÓŁOWE:
– kształtowanie siły, szybkości, skoczności i koordynacji ruchowej,
– przestrzeganie reguł i zasad bezpieczeństwa obowiązujących w czasie zabaw ruchowych.
– wprowadzenie radosnego nastroju oraz dobrego samopoczucia wśród wychowanków,
– umiejętność zespołowego współdziałania i współzawodnictwa.
METODY:
– słowna: intruktaż, pogadanka,
– praktycznego działania
FORMA:
– zbiorowa,
– grupowa
POMOCE: tamburyn, woreczki, szarfy, piłka, chusta animacyjna
PRZEBIEG:
1. Zbiórka wychowanków w świetlicy – przedstawienie celu zajęć, przypomnienie zasad bezpiecznego poruszania się po drodze oraz w środkach komunikacji miejskiej.
2. Przejazd autobusem MZK do Konina.
3. Wycieczka do lasu w Rudzicy.
4. Zabawy ruchowe na leśnej polanie.
Zabawy z chustą:
„ Kto wpadł w zaspę”– dzieci stają dookoła chusty animacyjnej trzymając ją na wysokości
brody. Pod chustą znajduje się jedno dziecko „Ryba”. Gdy wszyscy zamykają oczy, ryba
wciąga pod chustę jedną osobę. Grupa otwiera oczy i zgaduje kto zniknął.
„Ratujmy arbuza” – dzieci stoją wokół chusty animacyjnej, na której wychowawca
umieszcza piłkę – arbuza. Zadaniem grupy jest takie operowanie chustą, aby piłka nie spadła
na ziemię.
„Kto z was trzyma niebieski?” – dzieci stoją wokł chusty animacyjnej. Na hasło : „Kto z
was trzyma niebieski (czerwony, żółty, zielony) ?” wychowankowie przechodzą pod chustą i
zamieniają się miejscami.
Zabawy z piłką:
„Piłka w tunelu” – wychowankowie stoją w rzędzie; pierwszy z rzędu podaje piłkę miedzy
nogami kolejnemu graczowi stojacemu za nim. Piłka wędruje do ostatniego zawodnika, który
biegnie z piłką na czoło, staje w rozkroku i kontynuuje zabawę. Gdy piłka dojdzie do gracza,
który rozpoczynał wyścig wówczas ten podnosi ją do góry wołając „gotów”.
„Piłka w przestrzeni” – wychowankowie stoją w rzędzie, pierwszy z rzędu podaje piłkę nad
głową kolejnemu graczowi, który przekazuje ją dalej. Piłka wędruje do ostatniego zawodnika,
który biegnie z nią na czoło i przekazuje kolejnemu zawodnikowi. Gdy piłka dojdzie do
gracza, który rozpoczynał wyścig wówczas ten podnosi ją do góry wołając „gotów”.
„Podrywka toczona” – Jedno z dzieci idzie do środka koła i stara się przetoczyć piłkę poza
jego obręb przez luki zauważone pomiędzy dziećmi. Tymczasm stojący w rozkroku na
obwodzie koła przez szybkie łączenie nóg zamykają drogę piłce. Podrywacz może stosować
różne zwody i niespodziewane akcje. Na miejsce podrywacza idzie ten, kto nie złączy nóg na
czas i przepuści piłkę lub złączy nogi przedwcześnie lub niepotrzebnie.
„Kolory” – stojący przed szeregiem rzuca kolejno piłkę do stojących w szeregu, przy czym
wraz z rzutem wymienia nazwę koloru np. żółty, zielony itd. Każdy chwyta piłkę i odrzuca ją
kolejno podającemu. Gdy ten wymieni kolor „czarny”, wtedy piłki nie można chwytać. Kto ją
chwycie odpada z gry.
Zabawy z szarfami:
„Wiewiórki”- dzieci „wiewiórki” podskakują między dziuplami (rozłożonymi szarfami). Na
hasło „Wiewiórki do dziupli”- wskakują do okręgów.
„Ogonki”– dzieci zakładają szarfę za pasek. Na sygnał „Start” gonią się zbierając jak
najwięcej szarf.
„Polowanie w lesie” – dzieci stoją w lesie na określonej przestrzeni; myśliwy jest oznaczony
szarfą. Zabawa polega na tym, że myśliwy chwyta, reszta ucieka. Uciekający, gdy już ma być
schwytany, broni się stając pod najbliższym drzewem na odległość kroku licząc głośno do
pięciu. Wtedy stojący pod drzewem musi uciekać dalej, starajac się znowu uciec myśliwemu.
Jeżeli zostaje złapany, staje się myśliwym i dalej prowadzi gonitwę.
Zabawy z tamburynem:
„ Gdy wieje wiatr”– dzieci biegają po lesie, wirują na wietrze. Gdy tamburyn milknie, dzieci opadają na ziemie robiąc przysiad.
„Drzewa”– Dzieci biegają według instrukcji wskazanej przez nauczyciela:
– drzewa małe- wszyscy kucają
– drzewa duże – wszyscy wstają
– głowa prosto- wszyscy prostują głowy
– ręce w górze – ręce do góry
– ręce w prawo – ruch zgodny z tekstem
– ręce w lewo- ruch zgodny z tekstem
– tak się chwieje duże drzewo – wszyscy się kołyszą.
ZAJĘCIA KOŃCOWE:
– rozmowa z wychowankami na temat zajęć,
– wytypowanie przez uczniów najbardziej atrakcyjnej zabawy.
– powrót autobusem MZK do ośrodka.
Kamila Piotrowska
Lidia Grobelna